Vergulden is het bedekken van een voorwerp met een laagje goud. Gulden is een oud woord voor goud. Antieke beschavingen als de Egyptenaren, Etrusken en Kelten beheersten al de kunst van het vergulden. Er zijn veel uiteenlopende technieken voor vergulden.
Veel gebruikt voor bijvoorbeeld schilderijlijsten is het inleggen van bladgoud in mixtion. Voor een goede hechting en hoogglans wordt in de regel met een agaat gebruineerd. Metalen kunnen in gesmolten goud worden ondergedompeld of galvanisch worden verguld. De van oorsprong Koreaanse techniek Keum Boo, waarbij vrij dik goudfolie wordt versmolten met het oppervlak van zilveren of stalen voorwerpen, wordt geleidelijk populairder bij westerse goud- en zilversmeden. Op keramiek kan fijn goudpoeder in olie-achtige dispersie aangebracht worden, bij het bakken verbrandt de olie en smelten de gouddeeltjes samen. In plaats van goudpoeder worden ook wel goudzouten gebruikt, die door reductie in de oven omgezet worden tot zuiver goud.
Ook boeken kunnen verguld worden: met messing stempels worden onder verhitting letters en versieringen van bladgoud aangebracht op het linnen, leer, perkament of papier van boekbanden. Daarnaast wordt soms op de sneden van het boek verguldsel aangebracht, of alleen op de bovenste snede (de enige snede die in de boekenkast zichtbaar is). Die laatste variant noemt men 'kop verguld'.
Het vergulden achter glas wordt al sinds de oudheid gedaan. Cennino Cennini beschrijft in zijn boek Il libro dell'arte hoe techniek uitgevoerd moest worden. Hij spreekt in zijn boek al over de ongeëvenaarde glans en schittering van het bladgoud achter glas. Tegenwoordig wordt het achterglas vergulden, door gebrek aan kennis, telkens minder gedaan. Slechts enkelen beheersen in Nederland nog het ambacht, waarbij het bladgoud door middel van een dierenlijm of vernis tot een waar kunstwerk wordt verheven.
